Auður Eva Auðunsdóttir

Hér er Britney

um Britney

frá Britneyju

til Britneyjar

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA

	Britney mætti ekki
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Mér blöskraði gjörsamlega í dag og varð svo sótill að ég var búin að skrifa bréf í kollinum á mér til allra þeirra ráðamanna sem stjórna sundlaugum Reykjavíkur í dag.  Ég er sundpía þ.e.a.s mér finnst æðislega gott að notfæra mér þessa frábæru þjónustu sem við höfum kost á, að fara í sund.  Hvort sem það er til að slaka á, eða þykjast vera ofsalega heilsusamleg og synda eða einfaldlega til að fara með börnin mín að busla og leika mér.  Ég fer yfirleitt í Grafarvogslaugina, þar er öll aðstaða til fyrirmyndar, sjáanleg skiptiborð fyrir litlu krílin sem og litlir balar með sæti í, þar sem þau geta buslað meðan maður þvær sér. Þar er innilaug og ef einhverja hluta vegna hún sé lokuð þá er yfirleitt miði í glugganum frammi með upplýsingum um lokun hennar, hárblásararnir eru s.s allt í lagi þeir eru kannski í eldri kantinum og fer fækkandi en ágætir þó. Einnig hef ég sótt Árbæjarlaugina sem og nýju sundlaugina í Mosfellsbæ og hef ekki yfir neinu að kvarta nema samskeytunum í rennibrautinni í Mosfellsbæ eða "ostaskeranum" eins og starfsfólkið þar talar um.  Jæja í dag fékk eldri drengurinn minn að velja sér sundlaug og Breiðholtslaugin varð fyrir valinu.  Ég fór ein með báða drengina mína 6 ára og 1 og hálfs árs nema hvað að ég kom þreytt, svekkt og pirruð út tveimur tímum seinna.  Aðstaðan var ekki upp á marga fiska, 2 "ósýnlega" skiptiborð fyrir börnin þannig ég þurfti að hátta og klæða barnið í fanginu á mér, þau voru víst þarna en fóru gjörsamlega fram hjá mér og engin starfsmaður inn í klefanum til að veita upplýsingar. Tveir gamlir dótakassar fyrir börnin að sitja í á meðan forráðamaður þeirra þvær á sér hausinn, þau hafa víst svo slæma reynslu af bölunum í Breiðholti þeir brotna víst alltaf um leið hjá þeim...KOMON dótakassinn var líka úr plasti, svo hárblásarnir þeir voru þannig að ég hefði alveg eins getað beðið strákinn minn um að blása á hárið á mér.  Oh mæ oh mæ, ég gat ekki annað en hlegið innra með mér, hvað er eiginlega málið??  Er það vegna þess að meiri hlutinn af fólkinu sem býr í Breiðholti eru ekki af íslensku bergi brotið? Eða er það vegna þess að það er svo mikið af gömlu fólki í Breiðholti? Ég meina aðstaða fyrir eldra fólk var mjög fín þarna, stóll í hverju horni til að setjast á og hvíla lúinn bein en fyrir barnafólk að mínu mati ekki svo góð.

Jæja nú er hrokinn farinn að tala, ætla að hætta hér. Ég var allavega ekki upp á marga fiska í dag þegar ég kom úr sundi, frekar þreytt og úfinn móðir með tvo pirraða drengi. Aldrei að vita nema ég gefi Breiðholtslaug annan sjens einhvern daginn í betra skapi, en ég upplifði Breiðholt í dag sem Harlem Reykjavíkur, þó svo að það hverfi sé að mínu mati ekkert verra en eitthvað annað.

Ég er byrjuð í "bootcamp"! Húrra fyrir mér og öllum hinum öpunum sem eru með mér að sprikla......en hvað þetta er nú gaman, vá æðislega hressandi.  Við fórum í dag í þessu fína veðri líka út að hlaupa.  Eftir fyrsta hringinn sem við hlupum var ég búin að missa allt raunveruleikaskyn og "einungis" tveir hringir eftir.  Mér fannst ég hvorki heyra né sjá lengur, þvílíkt og annað eins og það í Ármúlanum innan um fullt af bílum, ég sá alveg fyrirsögnina standa ljóslogandi fyrir framan mig "Ung kona hljóp fyrir bíl í Ármúlanum"svo mundi standa í textanum að ekki væri vitað um tildrög slysins en talið er að hún hafi verið í einhvers konar leiðslu. En eftir að hafa hlaupið 3 hringi í kringum Ármúlann, 250 hnefabeygjur, 250 uppstig og 20 hjólböruæfingar var ég bara nokkuð sátt við sjálfa mig.  Fannst ég bara hafa staðið mig með prýði og ef ég væri ekki í svona góðum bata af nammifíkninni hefði ég á góðum degi verðlaunað mig með stórum ís með dýfu

Gaman er að spyrja sjálfan sig þeirrar spurningar af hverju konur og menn voru sköpuð svona ólík? Var það til þess að skaparinn fengi að skapa einn stóran og sterkan en annan minni og veikari? Hafði það kannski meira með það að gera að einn gæti fætt af sér líf en hinn upplifað að horfa á aðra manneskju koma litlu barni í heiminn? Svona hlutum væri hægt að velta endalaust fyrir sér og við þessum spurningum finnast vafalaust aldrei fullkomin svör.

Ef við horfum aftur til fornaldar þá hafa samskipti kynjanna alla tíð byggt á ákveðinni hlutverkaskiptingu. Karlmennirnir fóru út og veiddu dýr sem nýtt voru til að fæða og klæða fjölskylduna. Bóndinn kom líka heim með við og tálgaði úr honum vopn. Konurnar elduðu úr hráefninu sem bóndinn færði þeim og saumuðu úr skinninu. Þær sáu jafnframt um að fegra og snyrta heimilið sem í þá daga var yfirleitt hellir eða kofi út í skógi. Þeirra hlutverk var einnig að koma barnaskaranum til manns.  Svona var þetta í fornöld en sem betur fer erum við konur orðnar aðeins framsæknari en hér áður fyrr þótt enn séu margir staðir úti í hinum stóra heimi á hálfgerðu fornaldarstigi ennþá. Það er hins vegar ekki ýkjalangt síðan þessir hlutir fóru að breytast hér á Íslandi. Ekki fyrir svo löngu síðan vann maðurinn úti og færði fjölskyldunni tekjur til að kaupa mat á diskana og efni í fatnað á börnin. Konurnar sáu um að kaupa inn, elda matinn, gefa fólkinu sínu að borða, smyrja nesti og standa á þröskuldinum með bros á vör og opna arma þegar börnin komu hlaupandi heim úr skólanum. Þær saumuðu líka fötin og skreyttu heimili með fallegri handvinna sem þær unnu sjálfar.  Auðvitað tók frúin líka vel á móti bóndanum þegar hann kom heim eftir langan vinnudag, færði honum blaðið og  heitt kaffi á bakka inn í stofu þar sem hann sat og kveikti sér í pípu. Börnin urðu svo að reyna að vera stillt og prúð því pabbi var þreyttur og sýna þurfti honum tillitssemi. Á kvöldin þegar börnin voru gengin til náða og kyrrð og ró komin á heimilið pressaði frúin skyrtu og buxur bóndans til að tryggja að hann væri nú snyrtilega til fara í vinnunni.  Þessi lýsing átti kannski frekar við á heimilum þeirra sem voru vel stæðir. Þeir sem höfðu minna á milli handanna létu nægja að þvo vinnufötin og þar var hvíldartíminn styttri. Engu að síður voru lífsmynstur heimilanna svipuð að því leyta að í fæstum tilfellum vann konan úti. Ætlast var til að hún sinnti heimilisstörfum og uppeldi barnanna hver sem fjárhagsleg staða fjölskyldunnar var. Í dag eru breyttir tímar. Báðir foreldar vinna úti og eru frekar uppteknir af sínum starfsframa. Aðeins örfáar konur eru heimavinnandi. Enginn bíður eftir börnunum með bros á vör og opna arma á þröskuldinum þegar skóladegi lýkur. Flest börn fara beint á frístundaheimili. Sum eru sótt en önnur arka heim með þunga tösku á bakinu eftir erfiðan dag. Þegar heim kemur tekur við heimalærdómur og þar sem flestir eru orðnir þreyttir og pirraðir eftir langan vinnudag eiga foreldrarnir oft erfitt með að aðstoða og styðja börnin. Lexíunum er því hespað af með látum.  Annað er líka mikið breytt. Ef bóndinn dirfist að leggjast upp í sófa meðan frúin tekur til kvöldmat þá fær hann svo illt auga að hann þorir ekki annað en að dröslast á fætur og taka þátt í heimilisstörfunum af innlifun. Það er að segja ef eldaður er kvöldmatur. Þreytan er iðulega það mikil að auðveldara er að lyfta símtólinu panta eitthvern skyndimat. Börnin eru sjaldnast stillt og prúð. Þau rífast um hvert þeirra eigi að gera næst í tölvuleiknum eða hvaða stöð eigi að stilla sjónvarpið á. Unglingurinn á heimilinu situr fyrir framan tölvuna inn í herberginu sínu með lokað að sér. Ýmist er hann á msn-inu eða að spila drápsleik og oftar en ekki með heyrnartól ipodsins í eyrunum á meðan.